در واپسین روزهای سال گذشته (1393) جمعی از فعالان عرصه‌های زیست محیطی و فرهنگی و اجتماعی مناطق لرنشین، پیشنهاد کردند با توجه به شرایط وخیم جنگل‌های زاگرس، روز هفتم فروردین، به عنوان روز پاسداشت جنگل‌های بلوط، تعیین شود، این اقدام به منظور جلب توجه عموم مردم و مسئولین به پدیده‌ای است که «زوال بلوط» خوانده می‌شود، تهدیدی که گفته می‌شود اگر اقدام پیشگیرانه‌ای درباره آن صورت نگیرد در کمتر از پنج دهه بلوطستان‌های منطقه تبدیل به خاطره‌ای در تصاویر تاریخی می‌شوند!

البته زوال بلوط، به عنوان یک بیماری ویژه درختان منطقه، فقط یکی از عوامل تخریب و نابودی این نعمت‌های خدادادی است، این بلایا را باید در یک طیف در نظر گرفت و آن را در کنار سایر عوامل تهدید کننده محیط زیست منطقه، بخشی از وضعیت ناخوشایند جنگل‌ها دانست. به طور خلاصه عمده‌ترین دلایل تخریب جنگل‌های بلوط زاگرس را میِ‌توان چنین بر شمرد؛ 

1-شیوع بیماری موسوم به «زوال بلوط» که باعث خشکیدگی بخش اعظم درختان بلوط منطقه زاگرس شده است؛

2- قلع و قمع درختان بلوط برای ایجاد سوخت و زغال؛

3- نابودی درختان جهت ایجاد زمین‌های کشاورزی؛

4- استمرار پدیده مخرب ریزگردها؛

5- تخریب جنگل‌های بلوط با بهانه توسعه زیرساخت‌های منطقه؛ که بدون برنامه‌ریزی اصولی و همچنین عدم استفاده از مسیرهای مناسب دسترسی –در پروژه‌ها- صورت می‌گیرد.

مجموع این عوامل، ما مردم منطقه را موظف و متعهد کرده است در پیشگیری و پیگیری این معضلات کوتاهی نکنیم.

در روز  7 فروردین:

الف) به دامن طبیعت می‌رویم و بر بالین بلوط‌های بیمار زاگرس حاضر می‌شویم.

ب) با ارسال پیامک دیگران را به انجام این کار تشویق می‌کنیم.

ج)  با انتشار خبر و تصاویر حضور خود در شبکه‌های اجتماعی، سایت‌ها و وبلاگ‌ها نگرانی‌مان را به اطلاع مردم و مسئولان می‌رسانیم.

د) برای جلب توجه بیشتر مسئولان و مردم از نمادهای مختلف، پلاکاردها، لباس‌های محلی و... استفاده خواهیم کرد.